Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Κι ύστερα...

Το κορίτσι μου ήρθε, κι έφυγε κιόλας!
Τι να πω; Ότι δε χάρηκα; Μάνα είμαι κι εγώ!

...Και που λες, εκεί που τα λέγαμε, ("γκρινιάρα" μου είπε πως έγινα τελευταία, δίκιο είχε, μα η κούραση και τα οικονομικά μέτρα σου κόβουν τα πολλά χαμόγελα, εκτός και αν είσαι ηλίθιος ή πέρα βρέχει...), ανοίγω κάποια ωραία στιγμή τον υπολογιστή μου, "περίμενε, να σου δείξω κάτι..." της είπα, ελαφρώς "χεσμένη", περίμενε το παιδί μου αναγκαστικά, (μη με προσβάλλει κιόλας, και δεν με βρήκε και στα πάνω μου, σου λέει η μάνα μου κάποιο βιντεάκι θα μαγείρεψε πάλι με τα πόδια μου...) και ώ, Θεέ!
Πρέπει να ήμουνα πολύ χάλια... και με λυπήθηκε.

Είδε το μπλογκ που της ετοίμαζα (τώρα ζω, τώρα μπορώ, ποιός έχει σίγουρο το αύριο;) και ώ Θεέ!
Ούτε άστραψε, ούτε βρόντηξε... Την είδα μόνο συγκινημένη!

Φιληθήκαμε (πάντα συγκινημένες) και Ώ! ΘΕΕ!
Μου το 'πε:

"Ξέρεις μαμά, δε θέλω να υπάρχω σε ένα χώρο που δεν τον κατέχω! Μ' αρέσει αυτό που έκανες, μα γίνεται να το έχεις στα κρυφά, να το βλέπεις εσύ κι εγώ;"

Εκεί πάει και η συγκίνηση και όλα!
"Μα, κορίτσι μου! 'Ολα αυτά που αποθηκεύω στην σελίδα σου, τα έχω δείξει στο δικό μου blog!Το ξέχασες; Δεν ανέβασα τα βιντεάκια και τις φωτογραφίες απ' την Σχολή σου; Πού θα τα έβρισκαν τα παιδιά;"

Να μην τα πολυλογώ, έχω ένα κορίτσι που θέλει κάποτε να μιλήσουνε τα έργα της. "Τώρα μαθαίνει και δεν έχει τίποτα να πει", όπως μου είπε.

Μου θύμησε κάτι που μου είπε στα δεκαπέντε της που της έδινα περισσότερη ελευθερία απ' ότι μου εκείνη μου ζήταγε:
"Η ελευθερία που μου δίνεις είναι η φυλακή μου!"
και γύριζε νωρίτερα απ' ότι μου είχε ήδη ζητήσει!

Τώρα, τα πράγματα άλλαξαν. Εκείνη με "φυλακίζει" στο να σας μιλήσω περισσότερο για κείνη!

Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, μούγκα στην στρούγγα! Θα μεταφέρω απλά τις ήδη δημοσιευμένες στιγμές της εδώ και μην τον είδατε τον Παναή!

Εκείνη, ξέρει!
Μακάρι το κορίτσι μου να μη μάθει ποτέ υπολογιστή, να μην ξεμυαλιστεί ποτέ με το ίντερνετ (όπως εγώ), να μάθει όσα περισσότερα μπορεί και να γίνει ακόμη καλύτερη απ' αυτό που ονειρεύεται!

Ναι, τότε θα είμαι κι εγώ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!
Ως τότε, ΥΠΟΜΟΝΗ, μαμά Κατερίνα, της Λένας ή Ελένης Παπαθεοδώρου!

Υγ. Επειδή όμως μου άρεσε πολύ το σχέδιο με τα βιβλία, σου το πήρα κόρη μου, κι ας μην έχω διαβάσει τόσα!