Του "ΟΧΙ"...

Όχι, δεν μπορώ να κλείσω αυτό το blog, έτσι!
Αφού μου είπε...πλαγίως: "ΟΧΙ", θα κλείσω μ' αυτό.

Πέρασε μια δεκαετία σπουδών, δεν ξέρω παιδάκι μου πόσα πτυχία θα μου ζητήσεις ακόμα, για μένα πάντως το καλύτερο πτυχίο ήταν αυτό που πήρα προφορικά απ' τον δάσκαλό σου (της Φωνητικής), πριν κάποια χρόνια στον Πειραιά.

Παρακολούθησα ένα μάθημά σου, τότε, ο δάσκαλος σου ζήτησε να μου τραγουδήσεις "την Αριστοτέλους", εκείνος σε συνόδευσε στο πιάνο, εγώ συγκινήθηκα πολύ, ανατρίχιασα, έκλαιγα, δεν πίστευα πως αυτή η φωνή έβγαινε απ' του παιδιού μου το λαρύγγι, κι όταν το τραγούδι τελείωσε, ο δάσκαλος μου έδωσε και το πτυχίο:

"Συγχαρητήρια για το παιδί σου! Θα πάει πολύ ψηλά, γιατί ξέρει να λέει πολλά ΟΧΙ!"

Δεν με νοιάζει το "ψηλά", παιδί μου, (εύκολα πέφτεις από κει), απλά, σε θέλω γερή κι ευτυχισμένη και να πατάς πάντα γερά στα δικά σου πόδια, έχοντας κάνει και τις σωστές επιλογές του "Ναι" ή του "Όχι!"
Οπότε, χαλάλι σου και για το δικό μου "ΟΧΙ!"

Της σκηνοθεσίας ...

Αυτά, εν συντομία...



Συν τα πόδια, που επιτρέπονταν!
Α, όλα κι όλα!
Παρόλο που τότε δεν ήξερα να κάνω βιντεάκια, πολύ καλλιτεχνικό, Λένα μου!
Μην το χάσεις!

Υγ. Έχε με στα υπόψιν σου και για σκηνοθεσία...
Ποτέ δεν ξέρεις!

Υγ. Προς αναγνώστες:
Τι να κάνω; Αφού μου έκοψε την φόρα... Είχα τόσες ωραίες φωτογραφίες! Κι από τότε, πέρασε τόσος χρόνος! (Μεταξύ μας, πάχυνε κιόλας! Μέχρι να έρθουν οι Εξετάσεις του Τρίτου Έτους, πάλι! Άντε να δούμε!)

Φεύγω, κορίτσι μου! Αμέσως! Τους ξεχνάω αυτούς τους κωδικούς, όπως και την ιδέα του δικού σου blog! Έχω εγώ, δικά μου! Μην ανησυχείς!

Βιντεάκια Εξετάσεων Β' Έτους, Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας

Εδώ θα βρείτε τα βιντεάκια απ' τις εξετάσεις της Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας,
Β' Έτους.





Και τα υπόλοιπα εκεί!

Υγ. "Τα πικρά δάκρυα της Πέτρας..." κι αν με σόκαραν!

Κι άλλες φωτογραφίες

Εδώ θα βρείτε κι άλλες φωτογραφίες των εξετάσεων του Α' Έτους της Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας.

Παρασκήνια εξετάσεων Α' Έτους

Εδώ θα βρείτε παρασκήνια απ' τις εξετάσεις της Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας.

Βίντεο απ' τις εξετάσεις Α' Έτους

Εδώ κι άλλα βιντεάκια απ' τις εξετάσεις του Α' έτους, της Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας.

Κι ύστερα...

Το κορίτσι μου ήρθε, κι έφυγε κιόλας!
Τι να πω; Ότι δε χάρηκα; Μάνα είμαι κι εγώ!

...Και που λες, εκεί που τα λέγαμε, ("γκρινιάρα" μου είπε πως έγινα τελευταία, δίκιο είχε, μα η κούραση και τα οικονομικά μέτρα σου κόβουν τα πολλά χαμόγελα, εκτός και αν είσαι ηλίθιος ή πέρα βρέχει...), ανοίγω κάποια ωραία στιγμή τον υπολογιστή μου, "περίμενε, να σου δείξω κάτι..." της είπα, ελαφρώς "χεσμένη", περίμενε το παιδί μου αναγκαστικά, (μη με προσβάλλει κιόλας, και δεν με βρήκε και στα πάνω μου, σου λέει η μάνα μου κάποιο βιντεάκι θα μαγείρεψε πάλι με τα πόδια μου...) και ώ, Θεέ!
Πρέπει να ήμουνα πολύ χάλια... και με λυπήθηκε.

Είδε το μπλογκ που της ετοίμαζα (τώρα ζω, τώρα μπορώ, ποιός έχει σίγουρο το αύριο;) και ώ Θεέ!
Ούτε άστραψε, ούτε βρόντηξε... Την είδα μόνο συγκινημένη!

Φιληθήκαμε (πάντα συγκινημένες) και Ώ! ΘΕΕ!
Μου το 'πε:

"Ξέρεις μαμά, δε θέλω να υπάρχω σε ένα χώρο που δεν τον κατέχω! Μ' αρέσει αυτό που έκανες, μα γίνεται να το έχεις στα κρυφά, να το βλέπεις εσύ κι εγώ;"

Εκεί πάει και η συγκίνηση και όλα!
"Μα, κορίτσι μου! 'Ολα αυτά που αποθηκεύω στην σελίδα σου, τα έχω δείξει στο δικό μου blog!Το ξέχασες; Δεν ανέβασα τα βιντεάκια και τις φωτογραφίες απ' την Σχολή σου; Πού θα τα έβρισκαν τα παιδιά;"

Να μην τα πολυλογώ, έχω ένα κορίτσι που θέλει κάποτε να μιλήσουνε τα έργα της. "Τώρα μαθαίνει και δεν έχει τίποτα να πει", όπως μου είπε.

Μου θύμησε κάτι που μου είπε στα δεκαπέντε της που της έδινα περισσότερη ελευθερία απ' ότι μου εκείνη μου ζήταγε:
"Η ελευθερία που μου δίνεις είναι η φυλακή μου!"
και γύριζε νωρίτερα απ' ότι μου είχε ήδη ζητήσει!

Τώρα, τα πράγματα άλλαξαν. Εκείνη με "φυλακίζει" στο να σας μιλήσω περισσότερο για κείνη!

Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, μούγκα στην στρούγγα! Θα μεταφέρω απλά τις ήδη δημοσιευμένες στιγμές της εδώ και μην τον είδατε τον Παναή!

Εκείνη, ξέρει!
Μακάρι το κορίτσι μου να μη μάθει ποτέ υπολογιστή, να μην ξεμυαλιστεί ποτέ με το ίντερνετ (όπως εγώ), να μάθει όσα περισσότερα μπορεί και να γίνει ακόμη καλύτερη απ' αυτό που ονειρεύεται!

Ναι, τότε θα είμαι κι εγώ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!
Ως τότε, ΥΠΟΜΟΝΗ, μαμά Κατερίνα, της Λένας ή Ελένης Παπαθεοδώρου!

Υγ. Επειδή όμως μου άρεσε πολύ το σχέδιο με τα βιβλία, σου το πήρα κόρη μου, κι ας μην έχω διαβάσει τόσα! 

Φωτογραφίες απ' τις εξετάσεις Α' Έτους

Εδώ φωτογραφίες απ' τις εξετάσεις του Α' έτους.

Βίντεο Δραματικής Σχολής Πρώτου Έτους

Εδώ το δαχτυλίδι που με σόκαρε...

Μάλλον έτσι βολεύει καλύτερα, στο να προλάβω!

Βίντεο Δραματικής Σχολής Πρώτου Έτους

Να ξεκινήσω μ' αυτό;
Μπορεί να το έλεγε ο ρόλος, μα... "αφησέ με, να το κρατήσω...!"

Απ' τις εξετάσεις της Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας.

Πρόλογος

Ξεκινώντας απόψε αυτό το blog, δεν ξέρω πως ν' αρχίσω...
Μάλλον, ξέρω, μα δεν προλαβαίνω να το κάνω όπως θέλω.
Δεν ξέρω καν, αν γι' αυτή την κίνηση, χαρεί ιδιαίτερα η Λένα μου...

Το κορίτσι μου, που πολύ μου έχει λείψει.
Μας έχει λείψει όλους, μα δεν το λέμε συχνά, για να μην πονάμε περισσότερο απ' αυτή την αλήθεια της χιλιομετρικής απόστασης.

Για την ψυχική, δεν το συζητάμε. Παραμένει η ίδια απ' την στιγμή που γεννήθηκε.

Έχω πολλά να πω για την Λένα μου και στην ίδια την Λένα μου, μέσω αυτού του blog, μα δεν είναι αυτός ο λόγος που καιρό τώρα, σκεφτόμουνα να το δημιουργήσω. Κάτι της είπα το καλοκαίρι και μου χαμογέλασε, κάπως...
Πάντα με μάλωνε γι' αυτή την λόξα μου με το ίντερνετ. Η Λένα δεν είχε ποτέ καλή σχέση με τους υπολογιστές, ούτε καν, έχει!
Δεν έχει, γιατί ποτέ δεν το θέλησε η ίδια.
Μια ζωή την θυμάμαι να μαλώνουμε για βιβλία, για συναυλίες, θέατρα, σινεμά, εκδρομές!
Αυτά πάντα τα διεκδικούσε σαν απαραίτητα στη ζωή της.
"Δε θέλω προίκα!" μου έλεγε από μικρή! "Δώσε μου από τώρα την προίκα μου, σ' αυτά που θέλω πράγματι εγώ!"

Κι ήθελε πολλά! Πάντα! Από παιδί!

Κι έτσι, η προίκα της ήταν οι πολλές γνώσεις. Γι' αυτό, αν και τώρα σπουδάζει ηθοποιός, αντί για αστεράκια ή "φώτα"... εγώ της διάλεξα το σχέδιο με τα βιβλία!

Μια ζωή, πουληθήκαμε μ' αυτά τα βιβλία!
Ίσως απ' αυτά "ξύπνησε" πολύ και πολύ γρήγορα!

Τι να γράψω εγώ τώρα για το βιογραφικό της;
Αν το γράψει μόνη της, ευχαρίστως σας το αντιγράφω!

Περιληπτικά, επειδή ξέρω τι πλήρωσα και τι πληρώνω ακόμα για τις πολύχρονες και πολυποίκιλες σπουδές της, αναφέρω:

Πτυχία φροντιστηρίων Αγγλικών και Γαλλικών, όπως έχουν τα περισσότερα παιδιά σήμερα!

Πτυχία Πανεπιστημίου Γαλλικής Φιλολογίας Αθηνών.

Τώρα είναι στο τρίτο Έτος της Δραματικής Σχολής Αγίας Βαρβάρας, Αθηνών.

Έχει ασχοληθεί με το τραγούδι. Έχει κάνει μαθήματα φωνητικής στον (θα σας τα πω, μόλις πάρω το οκευ της, γι' αυτό το μπλογκ)

Έχει κάνει μαθήματα κιθάρας, τουπερλέκι,ντέφι κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο!

Έχει παρακουλουθήσει μαθήματα για κωφαλάλους

και πολλά άλλα, μη σας ζαλίζω κι εσάς και ξεφύγω απ' τον σκοπό μου!

Λοιπόν, σκοπός αυτό του μπλογκ είναι, να μαζέψω σε μια γωνιά τις δικές της αναμνήσεις απ' τις εξετάσεις της σχολής της, σε μια γωνιά, γιατί είναι διασκορπισμένες στα δικά μου μπλογκ και ακόμα και να θέλει κάποτε να τις βρει, δεν θα βρει άκρη!

Ε, άμα γράψω κάποια στιγμή και κάτι παραπάνω, μαμά είμαι, για καλό της θα 'ναι!

Έρχεται το Σάββατο να μας δει, και θέλω να προλάβω να της κάνω έκπληξη!

Ελπίζω! Αν τ' "ακούσω" πάλι, μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια!

Με το καλό να ρθεις, κορίτσι μου!

Για αρχή... ανέβασα ένα χάραμα ανατολής της Ζαγοράς.

Σαν το χάραμα στα όνειρά σου...

Ξέρω πόσο τ' αγαπάς και παλεύεις γι' αυτά, όπως και την Ζαγορά!